Orlando – moja polityczna biografia

Swoim ekranowym Orlandom, (…) negocjującym dla siebie miejsce i rolę w społeczeństwie, Preciado dał szansę ekspresji w sprzyjającym środowisku: sztuce. A pomogła otwarta formuła dokumentalnego eseju i zapewne także poczucie wolności twórczej autora – pisze Barbara Kosecka.

Amerykańska fikcja

Jako kąśliwy, nawet jeśli mało subtelny persyflaż, szydzący z utowarowienia nie tylko sztuki, ale i ludzi, „Amerykańska fikcja” już byłaby świetna. Co czyni ją wybitną, to wyjście poza specyficzną [indywidualną] perspektywę [bohatera] – pisze Piotr Dobry.

Biedne istoty

Choć Lanthimos umiejscawia swój społeczny teatrzyk w cokolwiek niedzisiejszych realiach, porusza problemy jak najbardziej aktualne. Kpi z niezmiennie obowiązujących ról płciowych, podwójnych standardów chronionych dyktatem tradycji, przede wszystkim zaś – z idei roszczenia sobie prawa do kontroli cudzego życia – pisze Wiktor Szymurski.

Recenzje filmów

Chłopi

Chłopi

Dowodzony przez Welchmanów zespół skutecznie ożywił „Chłopów” Reymonta – nie tylko pod względem formalnym. Twórczo zaadaptował ponad stuletnią opowieść, wydobywając z niej akcenty ponadczasowe i ponadnarodowe – pisze Jan Brzozowski.

czytaj dalej
Święto ognia

Święto ognia

Największą wygraną filmu staje się aktorskie odkrycie w osobie Pauliny Pytlak. W jej świadczącym o dużej wrażliwości występie nie ma nic z karykatury, o którą tak łatwo przy kreowaniu postaci z dysfunkcjami fizycznymi – pisze Katarzyna Kebernik.

czytaj dalej
Doppelgänger. Sobowtór

Doppelgänger. Sobowtór

Postać [głównego bohatera] jest skomplikowana, a Holoubek pokazuje go w taki sposób, żebyśmy niekiedy mogli dostrzec w nim ofiarę i zwyczajnie z nim współodczuwać. Jest to zresztą zasługą niezwykle precyzyjnie prowadzonej narracji. Reżyser doskonale wie, jak opowiadać i w jaki sposób budować postać, by manipulować uczuciami odbiorców – pisze Michał Piepiórka.

czytaj dalej
Zielona granica

Zielona granica

Twórcy starają się nie romantyzować ludzkich tragedii, ale też nie demonizować tego, co banalne. Choć zajmują jasne stanowisko (może stąd decyzja, by zdjęcia Tomasza Naumiuka zrealizowane były w czerni i bieli?), uciekają od uproszczeń i przeważnie im się to udaje – pisze Adam Kruk.

czytaj dalej
Strzępy

Strzępy

W filmie czuć pewną rękę dokumentalistki, potrafiącej wyłapywać najważniejsze fragmenty ze skomplikowanej rzeczywistości i żywo tą rzeczywistością zainteresowanej. Wyczulonej na sztuczność, skupionej na detalach. „Strzępy” są zachwycające, gdy operują szorstkim realizmem – pisze Katarzyna Kebernik.

czytaj dalej
Freestyle

Freestyle

Polski rap nie ma szczęścia do ekranu. Podczas gdy społeczeństwo w dużej mierze otworzyło się już na różnorodność hip-hopu, w kinie wciąż pokutuje wizerunek przygłupiego blokersa. Film Macieja Bochniaka niestety nie zmienia status quo – pisze Piotr Dobry.

czytaj dalej

Najnowszy numer

Prenumerata

Zobacz koniecznie

Nagrody Kina

Nasze książki

English issue

O nas

Newsletter

11 + 2 =

Aktualności

Skip to content